Introdución
O HSV é un envolvente, virus que comenta o ADN morfológicamente similar ao outroMembros do xénero Herpesviridae. Hai dous tipos antixenicamente distintosrecoñecido, designado tipo 1 e tipo 2.

O HSV tipo 1 e 2 están frecuentemente implicados en infeccións superficiais do oralcavidade, a pel, o ollo e os xenitais, infeccións do nervioso centralsistema (meningoencefalite) e grave infección xeneralizada no neonatotamén se ve un paciente inmunocomprometido, aínda que raramente. Despois doResolveuse unha infección primaria, o virus pode existir de forma latente en nerviostecido, desde onde pode volver a xurdir, en determinadas condicións, provocar unrecorrencia dos síntomas.

A presentación clínica clásica do herpes xenital comeza con xeneralizadomúltiples maculas e pápulas dolorosas, que logo maduran en clústers de claro,vesículas e pústulas cheas de fluído. As vesículas roturan e forman úlceras. PelA codia das úlceras, mentres que as lesións nas mucosas curan sen codia. EnAs mulleres, as úlceras ocorren no introitus, labia, perineo ou área perianal. HomesNormalmente desenvolven lesións no eixe penial ou con glans. O paciente adoita desenvolverseADenopatía inguinal tenra. As infeccións perianais tamén son comúns en MSM.A faringite pode desenvolverse con exposición oral.

Os estudos de seroloxía suxiren que 50 millóns de persoas nos Estados Unidos teñen xenitalInfección por HSV. En Europa, o HSV-2 atópase no 8-15% da poboación xeral. EnÁfrica, as taxas de prevalencia son do 40-50% en nenos de 20 anos. O HSV é o líderCausa de úlceras xenitais. As infeccións por HSV-2 polo menos duplica o risco de sexualAdquisición do virus da inmunodeficiencia humana (VIH) e tamén aumentatransmisión.

Ata hai pouco, o illamento viral no cultivo celular e a determinación do tipo de HSVA tinción fluorescente foi o elemento fundamental das probas do herpes en pacientespresentando lesións xenitais características. Ademais do ensaio PCR para o ADN HSVdemostrouse que é máis sensible que o cultivo viral e ten unha especificidade quesupera o 99,9%. Pero estes métodos na práctica clínica son actualmente limitados,Porque o custo da proba e o requisito para experimentados, adestradosO persoal técnico para realizar as probas restrinxen o seu uso.

Tamén hai probas de sangue dispoñibles comercialmente utilizadas para detectar o tipoAnticorpos específicos de HSV, pero estas probas serolóxicas non poden detectar primariasinfección polo que só se poden usar para descartar infeccións recorrentes.Esta nova proba de antíxeno pode diferenciar outras enfermidades da úlcera xenital con xenitalO herpes, como a sífilis e o chancroid, para axudar ao diagnóstico e terapia precozde infección por HSV.

Principio
O dispositivo de proba rápida de antíxeno HSV foi deseñado para detectar antíxeno HSVA través da interpretación visual do desenvolvemento da cor na franxa interna. OA membrana inmobilizouse con anticorpo monoclonal do virus anti herpes simplex
a rexión de proba. Durante a proba, o exemplar pode reaccionar con coresOs conxugados parciales de anticorpos anti-HSV monoclonais, que foron precozadosA mostra de mostra da proba. A mestura móvese na membrana por capilar
acción e interactúa con reactivos na membrana. Se houbo suficiente HSVAntíxenos en exemplares, formarase unha banda de cores na rexión de proba da membrana.A presenza desta banda de cores indica un resultado positivo, mentres que a súa ausencia indica
un resultado negativo. A aparición dunha banda de cores na rexión de control serve comoControl de procedemento. Isto indica que se engadiu un volume adecuado de exemplare produciuse a mecha da membrana.