INTRODUCIÓN
O HSV é un virus de envoltura que contén ADN morfoloxicamente semellante ao outromembros do xénero Herpesviridae.Dous tipos antixenicamente distintos sonrecoñecido, designado como tipo 1 e tipo 2.

O HSV tipo 1 e 2 están frecuentemente implicados en infeccións superficiais da bocacavidade, a pel, o ollo e os xenitais, Infeccións do sistema nervioso centralsistema (meningoencefalite) e infección xeneralizada grave no neonatode pacientes inmunodeprimidos tamén se ven, aínda que máis raramente.Tras oa infección primaria foi resolta, o virus pode existir en forma latente en nerviostecido, de onde pode rexurdir, en determinadas condicións, para provocar arecorrencia dos síntomas.

A presentación clínica clásica do herpes xenital comeza con xeneralizaciónmúltiples máculas e pápulas dolorosas, que despois maduran en racimos de claros,vesículas e pústulas cheas de líquido.As vesículas rompen e forman úlceras.Pela codia das úlceras, mentres que as lesións nas membranas mucosas curan sen formación de costras.Enmulleres, as úlceras ocorren no introito, os labios, o perineo ou a zona perianal.Homesxeralmente desenvolven lesións no eixe do pene ou no glande.O paciente adoita desenvolverseadenopatía inguinal sensible.As infeccións perianais tamén son comúns en HSH.A farinxite pode desenvolverse coa exposición oral.

Os estudos de seroloxía suxiren que 50 millóns de persoas nos Estados Unidos teñen xenitaisInfección por HSV.En Europa, o HSV-2 atópase no 8-15% da poboación xeral.EnÁfrica, as taxas de prevalencia son do 40-50% en mozos de 20 anos.HSV é o lídercausa das úlceras xenitais.As infeccións por HSV-2 polo menos duplican o risco de sexoadquisición do virus da inmunodeficiencia humana (VIH) e tamén aumentatransmisión.

Ata hai pouco, illamento viral en cultivo celular e determinación do tipo de HSVcon tinción fluorescente foi o piar das probas de herpes en pacientespresenta lesións xenitais características.Ademais do ensaio de PCR para o ADN do HSVmostrouse máis sensible que o cultivo viral e ten unha especificidade quesupera o 99,9%.Pero estes métodos na práctica clínica son actualmente limitados,porque o custo da proba eo requisito de experimentado, adestradopersoal técnico para realizar as probas restrinxir o seu uso.

Tamén hai probas de sangue dispoñibles no comercio que se usan para detectar o tipoAnticorpos específicos contra HSV, pero estas probas serolóxicas non poden detectar o primarioinfección polo que só se poden usar para descartar infeccións recorrentes.Esta nova proba de antíxeno pode diferenciar outras enfermidades de úlcera xenital coas xenitaisherpes, como a sífilis e o chancroide, para axudar no diagnóstico precoz e na terapiade infección por HSV.

PRINCIPIO
O dispositivo de proba rápida do antíxeno do HSV foi deseñado para detectar o antíxeno do HSVmediante a interpretación visual do desenvolvemento da cor na franxa interna.Oinmobilizouse a membrana cun anticorpo monoclonal anti-virus do herpes simplex
a rexión de proba.Durante a proba, a mostra déixase reaccionar con colorantesanticorpos monoclonais anti-HSV conxugados de partículas coloreadas, que foron prerevestidosa almofada de mostra da proba.Despois, a mestura móvese sobre a membrana por capilar
acción e interactúa cos reactivos da membrana.Se houbese suficiente HSVantíxenos en mostras, formarase unha banda de cores na rexión de proba da membrana.A presenza desta banda de cores indica un resultado positivo, mentres que a súa ausencia indica
un resultado negativo.A aparición dunha banda de cores na rexión de control serve como acontrol procesual.Isto indica que se engadiu o volume adecuado de mostrae produciuse a absorción da membrana.